Malaysia!

Maleisië peninsular, dat is het land waar we afgelopen tijd geweest zijn. Het andere deel van Maleisië is Borneo, waar Anne voor mij wel geweest is.

We kwamen dus op 12 maart aan in Kuala Lumpur. Het vliegveld lag een uur buiten de stad en weer lekker onvoorbereid hadden we geen idee waar ons geboekte hostel was. Na een uurtje uitzoeken een bus gepakt en rond half 10 kwamen we eindelijk aan bij de reggae mansion, een erg goed hostel. We hadden de hele dag niets gegeten, aangezien we al ons Filipijnse geld hadden uitgegeven en we hadden verwacht eerder te dineren, maar om 10 uur hadden we dan eindelijk ons avondeten. Met een klein beetje sushi als lunch, waren we hier erg blij mee. Doch had ik al een paar dagen geen eetlust (denk door malariapillen) en de dag ervoor waren we allebei niet zo lekker, dus heel erg was het niet. Savonds nog een drankje op het dakterras gedaan en mooi uitzicht gehad op de petronas towers (tot 2004 de hoogste gebouwen van de wereld).

De volgende morgen sliepen we heerlijk uit en besloten we ons visum voor Thailand te regelen, na een fantastisch inbegrepen ontbijt bij het hostel (we zijn er erg over te spreken, dus als jullie ooit nog plannen naar KL te gaan;)). Na natuurlijk verdwaald te zijn en wat dingen naar huis gepost te hebben, kwamen we aan bij de Thaise ambassade. Het naar huis posten van spullen was ook wat (alleen Anne), aangezien we natuurlijk verkeerd liepen, dus onszelf over de plantenbak heen moesten gooien.. Bij de Thaise ambassade aangekomen, bleek dat je het visum alleen tussen half 10 en half 12 kan regelen.. Ja toen lagen we nog te slapen!! De optie om het de volgende dag aan te vragen kon ook niet, want dan zouden we het zaterdag kunnen ophalen, maar dan is de ambassade dicht. Gelukkig was er ook een ambassade in Georgetown, dus dat visum werd later aangevraagd. Hierna moesten we op zoek naar &samhoud, een Nederlands bedrijf. Anne haar ouders hadden haar raboreader daar naartoe gestuurd, dus we moesten die ophalen. Dit werd een disaster. De straat bleek eeuwig lang en niemand kende het bedrijf. Met vragen als: welk nummer is dit dan en weten jullie waar dat is, kwamen we niet verder. We kregen antwoorden van: 'misschien moeten jullie terug lopen?', 'Nee, daar komen we net vandaan!!' En 'ja dit is bugis bintang', 'ja, dat weten wij ook wel, daarom zijn we in deze straat, grr!' En hulp met op de kaart kijken (nee dat hadden wij ook nog niet geprobeerd natuurlijk..) liep mijn irritatielevel hoog op. Mensen die mij goed kennen, weten dan hoe aardig ik kan worden. Maaaaar eigenlijk handelde ik het bijzonder goed, na 2 uur was ik nog redelijk vrolijk, want ik besloot dat boos worden nu toch niet hielp. Enfin uiteindelijk zijn we een hotel binnen gelopen waar we het bedrijf gebeld hebben. Het bleek achter een Shell te zitten waar we al drie keer voorbij waren gelopen..
Daar aangekomen werden we ontvangen door nur, de Nederlandse eigenaar. Twee uurtjes leuk gekletst over studie, reizen, leven in Kuala Lumpur. Aardige vent, dus dat was uiteindelijk prima. We werden ook nog uitgenodigd om met hem en zijn vrouw te gaan eten op vrijdag, maar helaas konden we vanwege een groot dance festival onze kamer niet verlengen, dus moesten we door.
Daarna heerlijk tapas gegeten en richting reggae mansion, waarbij we weer verdwaalden. Een beetje (beetje is aardig zacht uitgedrukt) nerderige Maleis wou ons wel helpen. Vervolgens kwamen we niet meer van hem af. Een van de klunzigste personen ooit, hij viel 4x over zijn eigen voeten, waarna hij met een hinnikend lachje zichzelf een houding probeerde te geven. Ook was hij een eigenaar van een happy life project, waar hij niets over kon vertellen.. Wat een idioot. Maar goed hij wou ons dus perse naar het hostel brengen.. Want hij wist de weg wel. Niet dus, uit de bus gestapt en hij vragen aan mensen waar het was, sorry dat kunnen we zelf ook wel, ga even weg wil je. Uiteindelijk kwam er een taxi voorbij en de man vroeg waar we heen moesten. wij vertelden hem dat en hij zei: ik geef jullie een gratis lift. nou mooi, ben nog nooit zo snel een taxi in gesprongen. Gedag geroepen naar soon (zo heette dit gekke ventje) en hij riep ons na met 'add me on facebook', 'call me!' En wij gniffelend: 'ja daaaag in nog geen honderd jaar'.

De volgende dag zijn an en ik lekker gaan shoppen (daar word ik toch heeeel blij van) en hebben we een gezichtsbehandeling gehad (word ik ook heel blij van!). Aan het eind wilden deze vrouwtjes natuurlijk wat verkopen, maar ik heb een vrij goede huid en toen begonnen ze dus te zeiken over mijn rimpels. Hallo ik ben 22, heb geen collageen nodig.. En heb die rimpels als sinds ik 12 ben, komt van het vele fronsen ja! Haha ik was een beetje beledigd. Daarna zijn we snel wat wezen eten en hadden we een afspraak met de neef van Anne (hij was voor werk in KL) in een bar naast de petronas towers. Supergezellig, heel leuk gekletst en een vet mooi uitzicht over KL. Deze bar was wel een beetje chic en Anne en ik waren nogal underdressed in ons korte spijkerbroekje en tshirt.. Slippers mochten al helemaaaaal niet. Verdomme, dat had ik natuurlijk aan. Gelukkig had het meisje achter de balie nog wel wat schoenen en die mocht ik wel aan. Bleek maat 38 te zijn en ik heb 41.. Nou je kan je voorstellen hoe dat eruit zag.. Ik liep niet zo gemakkelijk en Anne ging helemaal stuk. Het enige wat ik dacht was, ik ga ook gewoon op deze schoenen naar binnen, want het gaat mij niet gebeuren dat ik door slippers niet naar binnen mag. Hilarisch gezicht dus.

De volgende dag hadden we een tour geboekt langs de 7 wonders van KL. De tourgids was wat matig, maar toch wel een leuke tour. Langs oa het paleis, wo II monument, chinese tempel, malay village en de batu caves.. Nou deze vielen wat tegen. In de lonely planet hadden we gelezen dat dit mooi was. In de brandend hete zon alle trappen op, dat was me wat. De grot was echt een beetje viezig, met allemaal rondrennende apen, dat is ook vies. Het was een Indiase heilige plek en dat straalde er ook weer van af. Gewoon vies, hoe lullig dit ook klinkt. Ik denk dat India nog duizend keer viezer is en heb zoveel slechte verhalen gehoord dat ik je kan vertellen, ik ga daar in geen miljoen jaar heen, ook niet als je me geld geeft (oké dan overweeg ik het haha). Ook naar de moskee geweest, want 95% van Maleisië is islamitisch. Ik was best een beetje gaar, maar daar aangekomen werden we aangehouden door een man. Hij vertelde ons over de islam en overeenkomsten met de wetenschap en christendom. Best interessant, maar toch had ik ook licht het idee dat hij ons wilde bekeren. Nou daar had ik eeeecht geen zin in.. Mijn hoofd stond dus op onweer, terwijl ik echt geïnteresseerd probeerde te luisteren. Helaas ben ik te nonverbaal expressief, dus Anne zei hierna ook dat ik er echt bij stond alsof die man kon neervallen.. Oeps, zo bedoelde ik het natuurlijk niet. Nog even een snelle blik geworpen op de moskee en foto's gemaakt in onze hoofddoeken outfit.
Weer terug bij het hostel moesten we onze spullen pakken, want we namen de bus naar de Cameron highlands. Bekend voor zijn theeplantages.

We verbleven in tanah ratah, waar we om 10 uur aankwamen en netjes werden opgehaald door father (van Fathers guesthouse), haha. Onderweg hadden we nog een stop waar Anne aangehouden werd door een Indiase man, want zijn kids wilden met haar op de foto. Nou volgens mij filmde die man Anne gewoon, want het duurde zo lang. Hierna moest ik er ook nog bij op (of het daardoor nou beter wordt..). Ach ja, weer een leuk verhaal:)
De dag erop door tanah ratah gelopen, wat precies 53 winkels heeft, daar waren we dus snel klaar mee.. Ontbeten bij het schattigste stel ooit. Een was doof en de ander doofstom, met handen dus alles aanwijzen wat we wilden en dat ging heel goed. Heerlijke pannenkoeken, voor weinig geld. De twee dagen daarop er ook ontbeten en toen we weggingen, kregen we i love you geleerd in gebarentaal van het vrouwtje. Superschattig! Hierna zijn we naar de tourist information gegaan die ons een hike vertelden van vier uur. Bleek uiteindelijk twee uur te zijn. Wel een leuke hike, waarbij ik twee keer onderuit ging (dat was echt niet leuk). We kwamen drie Canadese jongens tegen tijdens het hiken waar we daarna een biertje mee hebben gedaan. Een van hen had het alleen maar over alcohol, drinken en feesten. Daar waren we snel klaar mee, want we zijn niet alleen op reis om onszelf naar de klote te helpen toch..?!

De dag erop hadden we de mossy forest tour. Eerst gingen we langs theevelden. Heel mooi om te zien, net de pickwick reclame. Daarna kregen we een mooi uitzichtspunt te zien over Cameron highlands, waarna we naar het mossy forest gingen (een stuk regenwoud). erg gaaf en onze gids vertelde heel veel over de planten en over het regenwoud. Super interessant en maakt je ook een beetje bewust van hoe belangrijk regenwoud echt is. Het temperatuurverschil was bijzonder, zo'n 1,5 graad verschil met in het regenwoud staan of in de zon. Daarna naar de theefabriek geweest, waar we zagen hoe de thee gemaakt werd. Had het nog nooit gezien, dus leuk en interessant. Hierna natuurlijk een heerlijke kop thee gedronken en naar de vlindertuin geweest. Megavlinders in mooie kleuren en een hoop andere insecten. Hele grote spinnen (jak), slangen, kevers en een massive sprinkhaan. Echt zo groot als je hand. Best een beetje freaky. Rond twee uur terug bij het hostel, waar ik keihard werd ingemaakt met scrabble door Anne. Toen we net klaar waren, kwamen we in gesprek met Thijs (een Nederlandse jongen, die 4 maand in China heeft gewerkt en ook veel gereisd heeft). Super aardige vent, met interessante verhalen. Hier hebben we ook mee gescrabbeld en Savonds mee wezen eten. De volgende morgen pakten we de bus naar Georgetown, penang. Waar we vier dagen zouden verblijven. Nadat we samen met Eric (een Amerikaanse jongen) en Thijs ontbeten hebben bij onze favo ontbijttent.

Rond de middag kwamen we in penang, georgetown aan. We zijn naar de mall geweest, die erg tegenviel en hebben Savonds even gezeten. Ik voelde me weer niet zo goed, dus redelijk vroeg naar bed en de volgende dag heerlijk lang geslapen. We hebben die dag bar weinig gedaan, wat heerlijk was. Ook Eric was aangekomen in penang en we hadden nog een Nederlands meisje (Marieke) ontmoet, dus Savonds met twee anderen nog wezen eten bij de foodcourt. Waar je echt uit alles kon kiezen, voor weinig geld en het was heerlijk. Ook onder het genot van goede muziek (live muziek met een Aziatisch accent, hilarisch) genoten daar. Daarna liepen we langs het andere gebouw van ons hostel, waar we door Charlie naar binnen getrokken werden met free drinks for lady's. Bummer voor Eric haha, we probeerden nog dat hij onze gayfriend van sf was, maar dat mocht niet baten. Charlie was de eigenaar van het hostel, zonder voortanden, dus we konden hem eigenlijk nooit verstaan. Elke morgen als we naar beneden kwamen, kwam hij blij aanhuppelen om ons te knuffelen (wat is dat toch met ons en oude mannen). Opzich wel heel schattig, maar de zweterige knuffels mochten uit blijven wat mij betreft. Gratis drankjes gehad dus, waar een andere Amerikaanse jongen (joel) zich bij ons aansloot. We zijn wezen stappen, wat fantastisch was. We belandden in een bar waar het altijd happy hour was, dan is het dus geen happy hour meer. Waar we de enigen waren die dansten, maar heb de avond van mijn leven gehad.

De volgende dag lekker uitgeslapen en naar de botanische tuinen geweest. Door de hitte was het best lastig vol te houden, je wou echt niet langer dan twee minuten in de zon. Maar de tuinen waren heel mooi en de lillyvijver was erg rustgevend om even uit te rusten. Hierna twee uur op onze bus gewacht, waarna we rond acht uur weer in Georgetown waren. Weer lekker sushi gegeten bij de foodcourt en Savonds nog even gechillt.

De volgende morgen hebben Eric, Anne, joel en ik fietsen gehuurd en zijn we de street art van Georgetown wezen bekijken. Erg tof. Alleen het was zo bloedheet, dat we er om 1 uur mee klaar waren. Toen besloten we, na de lunch, dat het ergens op de wereld 5 uur was. Dus we zijn drankspellen gaan spelen en om 5 uur waren we aardig dronken. Voordeel was dat we vroeg in bed lagen en een geweldige middag hebben gehad. En vanochtend voelden we ons dus prima. Wat top was, want er staat een 16 uur busrit naar koh phangan (Thailand) op het programma. Anne en ik gaan hier drie dagen duiken voor onze open water padi en daarna is de full moon party. Erg veel zin in en we zijn met een leuke groep.
Eric reist met ons mee en we zien Thijs daar ook weer. Ook Marieke is daar en misschien komt joel ook nog, dus het gaat sowieso erg gezellig worden!

Tot schrijfs,
Kus Iris