Roadtrippen met family en sanne pt.2

17 januari begonnen we met de Great Ocean Road. We vertrokken vanuit Melbourne en reden via Geelong naar Torquay. Bij Geelong hebben we een mooie hike gedaan, met als beloning een prachtig uitzicht over de kustlijn. Met de camper moesten we weer over een heel stijl stuk weg rijden en onverhard, dus dit zorgde weer voor de nodige angstkriebels bij zowel mijn moeder als Marjolien (zouden ze zussen zijn?) en dit zorgde weer voor grappige scenario's in de camper. 's middags dronken we in een plaatsje een heerlijke koffie en daarna moesten we weer op zoek naar een camping.

De volgende dag reden we via Lorne naar Apollo bay. In Lorne hebben we lekker door het plaatsje geslenterd. Mijn vader wou graag een dag aan het strand doorbrengen, want we hadden nog niet een keer echt gezwommen. Maar door tijdgebrek en het opnieuw zoeken naar een camping, besloten we niet naar het strand te gaan. San en ik zagen nog dat er surfplanken gehuurd konden worden voor maar 25 dollar, voor 4 uur. Dus we besloten de volgende dag naar het strand te gaan. Jaap en mijn vader hadden een mooie camping gezien in cape Otway. In een national park. Ik moest dus een reservering voor hen maken en we boekten meteen voor twee nachten. Toen we op de camping aankwamen, bleek het eigenlijk heel veraf te zijn van het strand. Het idee van naar het strand gaan werd dus geskipt helaas. Jaap, Marjolien, Mama en papa gingen savonds een wandeling maken door het regenwoud, waar ze ook glowwormen konden zien. Omdat San en ik deze al gezien hadden besloten wij lekker op de camping te blijven met een wijntje.
Nadat we heerlijke wraps hadden gegeten (waarbij ik mezelf tijdens het koken in de vingers sneed) vertrokken mijn ouders dus voor hun wandeling. Savonds weer op tijd naar bed, omdat we in het heerlijke vroeg naar bed en vroeg opstaan ritme zaten. Er zaten trouwens een heleboel koala's op deze camping, dus die konden we ook weer genoeg spotten.

De volgende ochtend gingen we eerst een hike doen bij de vuurtoren van cape otway. Helaas bleek dat je voor de vuurtoren moest betalen, dus we deden een hike de andere kant op. Dit was erg mooi en er was ook nog een oud kerkhof. Ik vind oude kerkhoven altijd erg interessant, omdat er zulke oude grafstenen staan.. ik vraag me dan altijd af wat voor verhaal er achter de graven zit.. haha. In ieder geval werd er weer gewaarschuwd voor slangen die eventueel op de paden zouden zitten. Soms maakte dit wel eens dat ik het idee had dat ik snel over die paden wou rennen, want al die horrorverhalen over slangenbeten.. Gelukkig hebben we geen een slang gezien.

Omdat de camping nogal uit de route lag en we anders in dat gebied moesten rijden, namen we het voor lief dat we een extra nacht hadden betaald en reden we verder naar princetown en port campbell.. Onderweg hadden we nog een stop bij het pad waar mijn ouders en jaap en marjolien de avond ervoor de wandeling hadden gemaakt, want het was zo mooi. Er waren ontzettend grote bomen en een mooi regenwoud, dus een terechte stop. Daarna reden we door naar een ander pad waar we konden hiken. Hier hadden ze prachtige watervallen en het was dus weer genieten van de natuur. Ook was er een treetopwalk. Deze besloten we te doen. Dit houdt dus in dat je boven de bomen gaat lopen en dus vanaf de 'toppen' kan zien hoe hoog het is. Het hoogste punt was 49 m boven de grond en aangezien mijn tante, moeder, sanne en ik niet echt helden zijn als het om hoogtes gaat stonden we nogal vastgeklampt tegen de reling aan. Ondanks dat ik een bungyjump, skydive en swing heb gedaan, blijf ik angst voor hoogtes houden. Ik was dus ook weer blij toen ik op de grond stond.. maar toch ws het wel heel tof om te zien hoe hoog deze bomen waren.

Hierna reden we dus een heel stuk door naar princetown. Hier begonnen de twaalf apostelen (een van de bekendere bezienswaardigheden in Australie). We deden nog een stop bij het uitkijkpunt over de twaalf apostelen.. maar hier bleken er maar twee te staan. Het schijnt dat er ook geen twaalf meer zijn, maar een vriendinnetje van Sanne had vorig jaar nog andere gezien en wij konden deze nu niet vinden... het leek mij en Sanne dus ook sterk dat de rest nu omgevallen was en er nog maar twee waren. We wilden niet haasten om de andere uitkijkpunten te gaan bezoeken en het werd ook al laat, dus besloten werd, na deze twee apostelen, een camping te gaan zoeken. We hadden een overnachting in Princetown en de volgende dag reden we dus een stukje terug om de rest te gaan bekijken.

Het bleek gelukkig dat er wel meer dan twee apostelen waren, dus we konden mooie foto's hier schieten. Ook waren er veel meer prachtige stoppunten met wat wandelingen. We hebben ons hier dus goed vermaakt in de morgen en genoten van alle mooie uitzichten. Ook was er een heel verhaal over een schip wat gestrand was in dat gebied begin 1900, met maar twee overlevenden. Een leuke route die je kon lopen naar een punt waar de twee overlevenden gevonden waren (wat trouwens bijzonder was, want de golven waren daar heel woest en de kans was groot dat je tegen de kustlijn aan knalde) en later nog het kerkhof gezien waar de rest begraven was (de meesten zonder lichamen, want ze waren niet teruggevonden). Het waren in ieder geval prachtige plaatjes en ik begrijp zeker waarom het een van de bekendere dingen is in Australie.

Hierna reden we door naar Portland waar wij een overnachting hadden. De volgende dag gingen we vroeg op, want in portland was niet heel veel te zien, maar mijn vader had van Agnes als tip gekregen dat je naar de haven moest. Hier werden namelijk grote vrachtschepen met miljoenen schapen naar Saudie Arabie gestuurd, om ze daar te slachten. De schapen moesten natuurlijk wel iets eten, dus werden daar overgezet op graan. Opzich was er bij de havens niet veel te zien, alleen heel veel graan en massale gebouwen. Hierna reden we dus ook door naar Grampions np. Toen we arriveerden hebben we eerst een korte wandeling naar een waterval gedaan. Aangezien het al zo lang droog is, was er een ministroompje water in de rivier.. eigenlijk was de rivier gewoon droog.. en de waterval was ook betreurenswaardig... een beetje teleurstellend was dit dus wel. Grampions ligt dus meer landinwaards, vandaar dat het droger is en toen we daar aankwamen gingen we ook weer langs het infocenter om te vragen wat de highlights waren.

Aangezien mijn vader geen zin had om een lange hike te doen, besloten we een korte te doen. Hier stuurden ze ons naar een plek waar je een mooi uitzicht had over de grampions. Mooie foto's geschoten dus. Ook was er een soort uitstekende rots, die afgezet was met hekken. Papa zei tegen mij dat ik er op moest klimmen en dat hij dan een foto maakte.. ik zei voor de grap: oke, ik doe het.. maar toen moest ik het natuurlijk echt doen. Mijn moeder daarentegen verbood mij om erop te klimmen, dus toen ik besloot het te gaan doen, liep zij alvast weg. Het bleek supereasy en er was zelfs een pad naartoe.. en als er een schaap over de dam is volgen er meerderen (er stonden een hoop aziaten en andere toeristen). Vervolgens was er dus bijna een rij om op die rots te gaan en een toffe foto te schieten. Wat een trendsetter was ik ook weer;)

Hierna gingen we naar de McKinley falls, een supermooie waterval. Een van de mooiste die ik gezien heb. Hier hebben we lekker met onze voetjes in het water gezeten en een beetje aan onze kleur gewerkt. Genoten van de mooie natuur. Hierna besloten we door te rijden naar Horsham. Jaap kende hier een boer, dus daar wilden ze de volgende dag langsgaan. Eerst hadden San en ik besloten dat we daar geen zin in hadden en dat wij dan de trein naar Adelaide zouden pakken. Maar omdat ik nog geen gedag wou zeggen en zij daarna zouden doorrijden richting Adelaide, besloten we toch maar mee te gaan.

In Horsham was het ontzettend heet en de camping was verlaten.. Gelukkig hadden we de hele nacht gezelschap van kakatoes die echt een ontzettend lawaai maakten. Ach, hebben we dat ook weer meegemaakt:) haha. De volgende dag was het dus boerendag. Mijn vader en Jaap wouden eerst naar machines kijken. Dit vonden de vrouwen dus niet interessant, dus we werden gedropt bij de mooiste botanische tuin ooit. Niet dus, vrijwel alles was uitgedroogd en in 15 min hadden we het wel weer gezien. We liepen dus naar het denderende winkelcentrum. Waar ik wel mijn favoriete winkel vond (cheap as chips). Supergoedkope prullen (een soort xenos). Hier vonden San en ik hele leuke nepnagels met de australische vlag erop. Aangezien we voor Australia Day in Adelaide waren, schaften we deze aan. Rond 12 uur werden we weer opgehaald en reden we door naar de boerderij. De boer was er zelf niet, maar zijn ouders uit Nederland wel. Gezellig op de koffie en mijn oom en vader vertrokken naar het land (dit duurt altijd eeuwen). dus om 6 uur waren we eindelijk weg. Wel hele lieve mensen en we hebben wat van haar sieraden bekeken die zij zelf maakt. Ik viel meteen in love met een ring, dus als ik Nederland ga, ga ik nog een keer langs om misschien zelf wat gouden en zilveren sieraden in elkaar te flansen (mits mijn creativiteit dit toe laat). Hierna reden we door richting adelaide en om 8 uur kwamen we aan bij een camping.

Deze camping lag in borderstate (precies op de grens van Victoria en South Australia (twee staten)). Hier overnacht en het was wel gek dat dit alweer de laatste nacht was met mijn ouders. De volgende dag moesten we nog 250 km naar Adelaide rijden en rond een uurtje of 1 kwamen we aan. De laatste lunch gehad en Adelaide in. Ik had ondertussen Louis gebeld (Ik ken hem van mijn trek in Amerika). Hij zou ons oppikken, want Sanne en ik zouden twee weken bij hem overnachten in een normaal huis YES. Nadat we onze spullen bij Louis gedropt hadden, gingen we dus het centrum in voor het laatste avondmaal met de family. Heerlijke pizza gegeten en toen was het tijd om afscheid te nemen. Toch weer een beetje traantjes in de ogen, want de twee weken waren zo omgevlogen en nu weer 4 maanden 'alleen' te gaan. Gelukkig was San er om mij op te vangen, dus dat was wel fijn.

Daarna richting Louis. De volgende dag hebben we niet zoveel uitgevoerd en hebben we vooral genoten van het even lekker niks hoeven doen en een normaal huis hebben. Eignelijk hebben we dat vooral gedaan de afgelopen twee weken. We zijn nog een paar keer Adelaide in geweest, maar er is niet heel veel te zien. We hebben hier het museum bezocht en een beetje gewinkeld (maar dat kan ook niet echt omdat het geld op is). Ook nog een avond met rachel en louis uit eten geweest. Rachel was ook van de trek, dus heel leuk om haar ook weer even te zien. Met Australia day zijn we naar een barbecue geweest van vrienden van Louis. Was heel gezellig, supermooi weer, lekker eten en lekker naar muziek geluisterd in de tuin (dat is vooral wat ze doen met Australia day, hoopte toch meer op een soort konginnedag;)). Daarna waren we zo gaar dat we het nooit meer gehaald hebben tot de stad. San en ik hebben vaker geprobeerd pogingen te ondernmen om naar uit te gaan, maar elke keer vonden we het toch te lekker om te chillen. De dag na australia day zijn we naar Hahndorf geweest. Dit is een suburb, wat voornamelijk tijdens de oprichting bezet was door duitse immigranten. Heel geinig dat er dus heel veel duitste invloeden waren en je kon er dus bratwurst eten. Dit heeft San dus gedaan en ik nam een soepje, dus was een leuk uitstapje.

Die maandag was iedereen vrij omdat het een nationale holiday was. Het schijnt zo te zijn dat wanneer australia day of een andere nationale feestdag in het weekend valt, je de maandag daarop dus vrij krijgt, omdat je anders niet vrij bent van werk. Fantastisch toch.
San en ik gingen dus mee naar de bbq van Louis familie. Ontzettend lieve mensen, heerlijke barbecue en een superleuke dag. We werden dus ook uitgenodigd op de bbq van andere vrienden op zaterdag, waar wij dan als inbreng onze nederlandse appeltaart mee namen. Op dinsdag weer een dagje schoongemaakt en de huisvrouwen uitgehangen (want ja als je zo lang aan het reizen bent, vind je huizen schoonmaken ineens leuk haha..) Savonds kwam Sam eten (een vriend van Louis), ze wilden namelijk een nederlands gerecht. San en ik wouden andijviestamppot maken, maar ze verkochten geen andijvie in de supermarkt. Het werd dus preischotel en was erg lekker. Sam wou graag met ons integreren, want hij komt in juni naar Amsterdam, dus wil dan graag bij een van ons crashen (wat waarschijnlijk bij mij wordt, als ik dan al een kamer heb, omdat Sanne nog aan het reizen is).

Op woensdag zijn we naar Glenelg beach geweest, waar lekker rondgeslenterd hebben en niet op het strand konden liggen. Of naja, het kon wel, maar het was de laatste dagen nogal fris, wat heel ongewoon is voor deze tijd van het jaar.. dus echt lekker strandweer was het niet.
Die avond zouden we uit gaan, maar deze plannen gingen ook weer van de baan.

Vrijdag zouden we een wijnproeverij hebben in Mcclaren Valle met de zwager van Louis die in de wijnindustrie zit. Omdat hij die dag druk was werd het verplaatst naar de zaterdag. Op zaterdag hebben we heerlijke wijnen geproefd en heb er echt van genoten. McClaren Valle zag er een beetje uit als Frankrijk/Italie met alle prachtige wijnvelden. Simon bracht ons naar verschillende wijnmakers en we mochten verschillende wijnen proeven. Weer heel veel leuke nieuwe feitjes geleerd en het bijzondere vond ik vooral dat waneer een wijn, met dezelfde druiven, uit hetzelfde gebied en jaar, maar net even op een ander stukje veld, zoveel verschil in smaak kan hebben. Waarom de ene wijn nou 99 dollar kost en de andere 18.. terwijl het jaartal, de plaats etc allemaal hetzelfde is. In ieder geval erg interessant en wil hier zeker meer over weten.. denk dat ik dus ook een cursus wil volgen als ik Nederland terug ben.
Daarna gingen we naar de bbq van Kirsty en Andy (de vrienden van Louis' ouders waar we voor uitgenodigd waren op zaterdag). Iedereen was hier weer, dus was gezellig om hen weer te zien. Onze dutch apple pie viel goed in de smaak en aan het eind afscheid genomen van iedereen. Ik mag zeker nog een keer terug komen, dus dat is heel fijn. Savonds gingen we dan eindelijk uit met Louis en zijn vrienden. Het werd een erg bijzondere avond. We begonnen namelijk in Jive, waar san en ik het gevoel hadden alsof we terug waren in de jaren 50. De muziek was niet echt onze stijl, dus hier waren we snel weg. Daniel (vriend van Louis, waar Sanne nu gaat verblijven) nam ons mee naar Shotz. Het scheen nogal een rottent te zijn, maar de enige tent zonder wachtrij. Toen we binnenkwamen was de muziek nog wel leuk. Dus wij dachten dat die al 100x beter was dan jive. Maar na een half uur veranderde dit, toen de muziek veranderde in emo.. allemaal gothics rondliepen.. hmm, ook niet echt ons ding. Dus hierna weer een andere club in. Wat niet echt een club te noemen was, maar meer een dansvloer boven een bar.. Wel leuke muziek dus we hebben ons goed vermaakt. Een interessante, maar leuke avond.

Gister hebben San en ik de hele dag in de keuken gestaan om een afscheidsdiner te koken voor Louis en Erryn (zijn zus, die hier ook woont). Als voorgerecht lekker uiensoep, daarna hadden we biefstuk, met aardappeltjes uit de over en worteltjes gewokt in honing, gember en sesamzaadjes. Als toetje hadden we citroenmousse. Hierbij hadden we drie lekkere wijnen die we de dag ervoor gekocht hadden. Dus het was een groot succes. Hierna hebben we Sanne naar Daniel gebracht.. want die verblijft hier de komende tijd.

Ik vertrek morgen met een trek naar het noorden. Best wel spannend, want heb eigenlijk niet echt zin om afscheid te nemen van San en alles weer alleen te doen. Toch wil ik wel graag Ayers Rock zien. Volgende week vlieg ik weer naar Sydney, waar ik eindelijk Marjolein (vriendinnetje uit groningen die daar een half jaar gaat studeren) zal zien. Misschien dat ik nog een kort tripje doe naar Melbourne, om iets langer Sarah op te zoeken en Melbourne wat beter te zien. Maar goed, ik weet nog niet zo goed wat mijn plannen zijn. Het enige wat ik weet is dat ik 21 feb naar Azie vlieg om 3 maanden samen te reizen met Anne. Yes.

Charlotte (meisje dat we ook ontmoet hebben in Nieuw zeeland) is vandaag in Adelaide en daar gaan San en ik ook nog even mee meeten. Vandaag vooral alles beetje ingepakt en klaar gemaakt voor mijn vertrek van morgenochtend. Sanne en Charlotte zijn nu onderweg hier heen en we gaan vanavond nog gezellig samen eten. Hierna zullen de nodige tranen wel weer vloeien omdat ik afscheid moet nemen van San, waar ik echt 1,5 maand een toptijd mee heb gehad! Tijd vliegt en het komt ook wel weer goed als ik zo weer voor even alleen ben:) Vast een hoop leuke mensen op de trek.

Ben benieuwd en vind het wel weer spannend! Nog maar 3,5 maand reizen te gaan.. veel te weinig al zeg ik het zelf.

Een dikke kus uit Adelaide en tot schrijfs,

Iris